Wyglądam za hotelowe okno i widzę góry i chmury – och, jak bardzo mylą się Ci, którzy uważają, że Portugalia to tylko plaże w Algarve. Zakładam szalik, zapinam kurtkę po samą szyję, na głowę nasuwam czapkę – wiem, że będzie zimno, jest listopad, a miasto Covilhã jest określane jest jako Więcej…
POZNAJ PORTO] Ferdynand przechyla biały baniak i napełnia nasze kieliszki winem porto, nie trzeba nawet ich podnosić, słodki zapach roznosi się i pieści nasze nozdrza. Mój przyjaciel Roy, dziennikarz promujący ten trunek na całym świecie, uśmiecha się i pyta, czy to wino domowej roboty, Ferdynand przytakuje. „Amigo no Douro, aperitivo!”, Więcej…
[NIEOPODAL PORTO] „Wsi spokojna, wsi wesoła”, woła czasami moja dusza i wtedy ciało dobrze wie, że nie ma wyboru: musi wsiąść do samochodu, obrać kierunek i pojechać. Zapewniam wtedy Porto o mojej dozgonnej miłości, a miasto zerka na mnie czujnie, choć dobrze wie, że nie warto się martwić przelotną przygodą Więcej…
W lecie nie mają wyjścia, bo na tle błękitnych kafelków wypatrzy je każdy turysta: wyglądają wtedy jak puszki sardynek, załadowane zwiedzającymi aż po ostatnie krzesełko. „Buch – jak gorąco! Uch – jak gorąco!”, wzdychają turyści i czasami zdaje się, że aby wepchnąć zziajaną i zdyszaną maszynę pod jedno ze wzgórz Więcej…
Oto ona, patrzysz na nią, a ona odmruguje swoim jajecznym okiem – nawiązuje się między wami nić porozumienia, którą zaraz przetniesz nożem i widelcem. Twoja ofiara wie, że jej godziny na tym ziemskim padole są policzone i jest świadoma, że jej śmierć będzie wola i bolesna: nie sposób bowiem przełknąć Więcej…
„Olaboga, przecież to w głowie się nie mieści, i jak tu się modlić?”, wykrzyknęła pani z oprowadzanej przeze mnie polskiej pielgrzymki. Do dziś pamiętam jej szeroko otwarte oczy i pytanie: „Skąd u Franciszka tyle złota?”. Rzeczywiście, kościół z zewnątrz wygląda dość niepozornie, w środku złoto kapie jednak ze ścian – Więcej…
Ścieżka prowadzi ostro w górę, kamienie wyślizgują mi się spod nóg, tak jakby wszystkie chciały stoczyć się w dół, w kierunku cywilizacji. Ja obieram kierunek wręcz przeciwny: za plecami pozostawiam Regoufe, gdzie poznałam Idalię, dumną właścicielkę jedynej w wiosce kawiarni, oraz jej wnuczkę Karolinę, jedną z dwojga zamieszkujących ją dzieci, Więcej…
W nocy z 28 na 29 marca 1809 mieszkańcy Porto nie zmrużyli oka. Silny wiatr oraz burza rozszalały się nad miastem, tak jakby pogoda zapowiadała nadchodzącą tragedię: do Porto zbliżały się wojska Napoleona pod komendą generała Soulta, a miasto dysponowało jedynie 200 działami i około 24 tysiącami źle uzbrojonych mężczyzn. Więcej…
Piwo cieknące po brodzie, drżące ręce, przekleństwa i pokrzykiwania – gdy rozgrywa się ważny mecz, cały kraj zamiera, a wszystkie oczy wlepione są w ekrany. Dziś piłka nożna to narodowy sport Portugalczyków. Ale czy wiecie, gdzie i kiedy rozegrany został w tym kraju pierwszy mecz? Gdzie indziej, jak nie w Więcej…
Wszyscy wiemy, że Anglicy około godziny piątej popijają herbatkę. Ale czy wiecie, że wszystko to zaczęło się od Portugalczyków, a konkretnie od jednej Portugalki? Catarina trafiła na Wyspy w wieku 24 lat – jej małżeństwo z Carlosem II było dla Portugalii niezwykle ważne, ponieważ potwierdzało, iż po trwającej ponad 60 Więcej…