Nie pamiętam momentu, gdy dowiedziałam się, że mogło by Cię nie być. Gdy to wszystko się działo miałam zaledwie dwa lata. Nie przypominam sobie chwil, gdy prawie nie mogłeś chodzić, ani gdy nie mogłeś utrzymać w rękach łyżki. Dziś wiem, że diagnoza miała miejsce w Niemczech, bo polska aparatura nie Więcej…
„Pamiętasz, jak pachną szyszki? Albo płyn do płukania tkanin o zapachu szyszek? Jeśli zablokujesz zapach owoców, wywąchasz szyszki. To wino pachnie żywicą i bożonarodzeniową choinką”, słyszę. Mój przyjaciel Roy powoli wysuwa nos z długiego kieliszka do wina porto i zaczyna zapisywać swoje uwagi w specjalnej tabelce na komputerze, a ja Więcej…
Jak lekarz ze stetoskopem jeżdżę po kraju i badam moją pacjentkę – Portugalię. Ta nie miewa się zbyt dobrze: mruży powieki opuszczonych domów, kaszle na mnie okruchami kafelków i chrypie głuchym odgłosem bruku na drogach prowadzących donikąd. Gdy proszę, by podniosła koszulę, Portugalia czerwieni się ze wstydu: Lizbona to organ Więcej…
Ferdynand ma zostać królem Portugalii: już niedługo opuści ojczyznę, aby wyruszyć do kraju na samym krańcu Europy i wziąć ślub z nieznajomą mu kobietą o imieniu Maria. Możliwe, że widział jej portret, nigdy jednak jej nie dotknął ani nawet nie słyszał jej głosu. Wie, że urodziła się w Rio de Więcej…
Porto i ja znamy się jak łyse konie: wiem, że lubi spowić się we mgłę i zafundować mieszkańcom zimny prysznic. Od lat tłumaczę mu też cierpliwie, że ze mnie żaden Fin, co wyskoczył z sauny – nie potrzebuję, by lało na mnie wiadra zimnej wody. „Porto, ty łobuzie!”, złoszczę się, Więcej…
„Moja babcia miała sześcioro dzieci, dlatego podzieliła swoją działkę na sześć równych części, aby każde mogło wybudować swój dom. Imionami też dzieliła po równo – wszystkim córkom dała na imię Maria. Po najstarszej Marii Elenie urodziła się Maria Fernanda, a następnie moja mama, Maria Adelaida, oraz młodsze Maria Izabela oraz Więcej…
Pani Carla zamiata próg swojego domku miotłą pamiętającą czasy dyktatora Salazara. Nagle przerywa pracę: osoby, które przykuły jej uwagę nadchodzą z przeciwległej strony niewielkiej uliczki, wyglądają na nietutejsze i zachowują się również nietypowo. Co krok przystają przy kolejnych domkach, pieszczą ich fasady opuszkami palców, po czym odchodzą trochę dalej i Więcej…
„Dobry wieczór, którędy do świętej?”, pyta się starszy pan w pośpiechu, jak gdyby bał się, że urzędniczka zamknie okienko zanim on zdąży do niego podbiec i załatwić ważną sprawę. „To tam, na prawo, w kaplicy”, odpowiadam z uśmiechem, przed chwilą to ja byłam przecież zielona i zadawałam to samo pytanie. Więcej…
„Zaczęło się od chleba. Wiesz, jesteśmy z Avintes, a tam piecze się słynny chleb „broa”. Było nas sześcioro, mieszkaliśmy w malutkim domku nieopodal piekarni, a Róża była córką piekarza”, zaczyna opowiadać Ferdynand. „Moi koledzy często coś do niej pokrzykiwali, próbowali ją poderwać. No wiesz, Róża zawsze była bardzo ładna! Ja Więcej…
Witajcie, nazywam się Dorota i od 10 lat mieszkam w Porto. Pomagam Wam poznawać Porto tak, aby stało się miejscem, w którym poczujecie się swojsko i które stanie się bliskie Waszemu sercu. Robię to, ponieważ wiem, że ma dużo więcej do zaoferowania niż rejs po rzece Douro, słynny most i Więcej…