„Boa noite, bem-vindos”, wykrzykuje radośnie pracownik lotniska, który pilnuje, abyśmy z jego płyty trafili do terminalu, a ja podziwiam go za to, że po godzinach stania na wietrze pozdrawia nieznajomych pasażerów z tak wielką energią. Jego „dobry wieczór, witajcie!” wywołuje na moich ustach uśmiech: dziękuję mu i pędzę na spotkanie Więcej…
„Każda wyspa jest swoistym mikrokosmosem, jesteś więc przede wszystkim z danej wyspy, na drugim miejscu jesteś mieszkańcem Azorów, a dopiero później jesteś Portugalczykiem”, tłumaczy mi Rute, która przeprowadziła się na środek oceanu ponieważ na „kontynencie”, jak mieszkańcy archipelagu nazywają kontynentalną część Portugalii, nie mogła znaleźć pracy. Siedzimy w barze „O Więcej…
Tak jak większość mieszkańców Porto, przechodzę obok kawiarni „Majestic” bardzo często – podziwiam jej piękną fasadę, śnieżnobiałe marynarki kelnerów oraz tłumy oczekujących na stolik turystów. Nawet nie próbuje wchodzić – kolejka w sezonie jest tak długa, że wychodzi na sąsiednią ulicę, znam również ceny, które do niskich nie należą. Jak Więcej…
Portugalskie przysłowie głosi, że w Coimbrze naród się uczy, w Bradze modli, w Lizbonie wydaje pieniądze, ale to w kupieckim Porto pracuje się na te wyskoki stolicy. To tutaj kupcy od zawsze zakasywali rękawy i na poważnie zajmowali się handlem. Palácio de Bolsa to budynek giełdy sprawującej funkcję siedziby ich Więcej…
„Ovos moles” to tradycyjne, słodkie ciastka z Aveiro. Miasto to znajduje się mniej niż godzinę drogi pociągiem od Porto i jest zwane „portugalską Wenecją”: czy słusznie, czy nie, można byłoby się spierać, fakt faktem, że łódki i kanały tam są, a przy nich sklepiki, w których wzrok nasz przykują białe Więcej…
Będąc w portugalskiej restauracji warto pogadać z kelnerem, zapytać co słychać i co dziś poleca: to dla mnie jeden z kluczy do udanego posiłku! Ja zawsze podpytuje na przykład, które desery (sobremesas) są „caseiras”, czyli robione w restauracji, i „feitas hoje”, czyli przygotowane dzisiaj – kelner-przyjaciel wszystko wyśpiewa, co pozwoli Więcej…
Dawno temu, za górami, za lasami, siedziałam w studenckiej ławce i z otwartymi oczyma obserwowałam szybkie ruchy flamastra mojego wykładowcy. Nie rozrysowywał on bynajmniej tras portugalskich statków w epoce wielkich odkryć geograficznych, ani ruchów wojsk napoleońskich, które trzy razy najechały Portugalię. Mój wykładowca rozprawiał o czymś o dużo dla Portugalczyków Więcej…
Bywają dni, gdy wydaje mi się, że ja i Portugalia to „stare małżeństwo” – codziennie pijemy razem kawę, oddajemy się naszym rutynom, a wieczorem myjemy zęby, zakładamy szlafroki, a ona zasypia przy mnie w lokówkach. Niecierpliwie się wtedy i niemalże rozglądam się za „innymi spódnicami” – może gdzieś indziej byłoby Więcej…
„Skąd jesteś, dziewczynko?”, sprzedawca zerka na mnie znad okularów, a węgielki jego oczu badają moją fizjonomię szukając odpowiedzi na nurtujące go od kilku minut pytanie. „Z Polski, ale od lat mieszkam w Porto”, mówię, mając nadzieję, że rozmowa się rozwinie, dotychczas to ja zagadywałam ekspedienta, a on tylko mielił zamówioną Więcej…
„Dzień dobry, dziewczynko, może wiesz kto zmarł?”, starowinka zadziera głowę i patrzy na mnie wyczekująco. „Nie wiem, przepraszam, nie jestem stąd”, odpowiadam, a ona przytakuje i odchodzi. Nasze ścieżki schodzą się ponownie kilka metrów dalej, gdzie po raz kolejny pyta mnie o to samo. Pewnie zdążyła mnie już zapomnieć, pytanie Więcej…